lady Hiob stoi na krańcu świata
skończyło się pole do wyobraźni
można patrzeć tylko za siebie
więc spogląda na ludzi równie głupich
próżnych i samolubnych jak ona

brak przyszłości rozbiera zdarzenia i rzeczy
ze światłocienia jest pierwszą prawdziwą spowiedzią
lady Hiob nie radziła sobie ze sprzątaniem pamięci
od dzieciństwa więc ma dużo do powiedzenia Bogu
którego nieobecność stanowi okoliczność sprzyjającą
szczerej wymianie win przeoczeń i zaniechań

dobre wychowanie każe jej zacząć od katastrof masowych
później przechodzi przez oddziały szpitalne
domy samotnych matek starców sierot
z wyboru i z przyczyn naturalnych
przez pola bitewne zrujnowane miasta
ulice pełne banków w których znika się na zawsze
i wraca do siebie bo przecież jest

jednym z okruchów lustra rozbitego w ostatniej baśni
przyjaciele próbują wyjąć ją z oczu
ona też usiłuje usunąć odłamki - jakby to mogło
przewrócić czas na następną stronę