Stworzyć co co da mi życie,
coś co grozę będzie siać.
Stworzyć coś co da mi bycie,
co mą chwałę będzie pchać.


Coś co przetrwać mi pozwoli.
Zapomnienia-zgubny los!
Coś co duszę ma wyzwoli,
a me ciało da na stos.


Jako Achillesa imię,
moje tako będzie trwać.
Jak i jego me nie zginie,
ino w wieczność będzie gnać!


I gdy wejdę już na szczyty,
by ambrozje Boską pić.
Tam nieludzkie wokół byty,
będą wielbić mnie i czcić.