nas na to nie stać,żebypan tu stał
               obiema nogami na naszej ziemi

                                             S. Barańczak

to prawie tak, jakby powiedzieć - zbyt twardo,
a mimo to tupie się z nadzieją na pęknięcia

proszę pana, my ubijamy i równamy; podsypujemy, gdzie zapadają się nogi, żeby talerz przy talerzu,
głowa przy głowie; pełne usta i twarze bez słomek,
przez które plują zatęchłym ziarnem

i ona jest, proszę pana, ta od dziurawej siatki w supły - pamięć tak często zawodzi - jest trochę z boku ale zawsze face to face, twardo obiema nogami

wszystko w porządku, proszę pana, ma jeszcze dwie zdrowe ręce