Pogodny dzień w Merelbeke
ciszę i spokój ptaki
na różny sposób potęgują
róże pod murowanym parkanem
zażywają kąpieli w słońcu
przez wykoszoną łąkę
kicają w stronę lasu dzikie króliki
a w stronę fosy człapią dzikie kaczki
pośród ich szarości
jak ''samotny biały żagiel''
płynie piękny łabędź
kołysze się niezdarny acz dostojny
na wodzie niczym biała fregata
za fosą kastel tajemniczy i stary
z pierwszej połowy siedemnastego wieku
ogromne okna milczą
choć wiele przez lata widziały
a na ścianach tańczy słońce
wykąpane w fosie
most przez lata nietknięty ludzką ręką
nosi ślady kopyt dawnych koni
po wytartej cegle i nierównych kamieniach
przechodzi z trudem mała leciwa madam
na głowie tej ruchliwej staruszki
jest cała ogromna posiadłość
teraz uśpiona
lecz niegdyś pełna świetności.