dnia 15.06.2016 17:40
Pozdrawiam Karola Darwina.
A wiersz bardzo dobry:) |
dnia 15.06.2016 18:08
Wzruszająco. Zabrakło jednego małego istnienia, a powstała luka na miarę czarnej dziury.
Zwierzęta również okazują emocje. Para łabędzi, która dochowała się stadka piskląt, straciła kilka dni temu większość młodych r11; zostało tylko dwa. Smutek towarzyszący ptakom, poruszył mnie dogłębnie.
Pozdrawiam :) |
dnia 15.06.2016 18:09
A to się ucieszy...nie Neandertalczyk
A wiersz przypomniał mi fragment
mojego oczekiwania na gołębicę
oraz rozstrzyganie dylematu.
Pozdrawiam dziękując. |
dnia 15.06.2016 18:24
Myślałem, że Neandertalczyk nie był samotny. Wydaje mi się, że jego samotność łatwiej było znieść, ta w dżungli ludzkiej jest o wiele gorsza. Pozdrawiam. |
dnia 15.06.2016 18:29
czy aby na pewno wyginęli doszczętnie?
w sylwetkach wielu ludzi, rysach twarzy daje się ich rozpoznać. ponoć krzyżowaliśmy się. dziś nie jest dociec, z uczucia, czy przymusu.
ale jednak.
pozdrawiam. |
dnia 15.06.2016 18:44
Piękny wiersz, nie tylko ludzie, to tzw zwierzęta stadne,/ ich antenaci
też pewnie takimi byli/, ostania strofka super, ale całość też mnie zauroczyła. Pozdrawiam serdecznie:) |
dnia 15.06.2016 18:51
Edyto, dziękuję za pozdrowienia w imieniu Darwina i za pozytywną opinię we własnym. Pozdrawiam.
Joan, dziękuję za lekturę i refleksje dotyczące łabędzi. Pozdrawiam.
Kurtad41, wiele ptaków monogamicznych miewa takie dylematy,ale gołąb wędrowny wyginął całkowicie, w 1914 zmarła ostatnia samica w zoo. Pozdrawiam.
Zdzisławisie, są dwie teorie na temat neandertalczyków, jedni naukowcy twierdzą, ze neandertalczycy nie krzyżowali się z przodkami ludzi, drudzy uważają, że mamy wiele cech od neandertalczyków. Pozdrawiam.
Juliuszu, są na ten temat różne teorie, ja wybrałam tę, która głosi, że neandertalczycy nie kojarzyli się w pary z przodkami ludzi, przyjęłam, że to była osobna linia w rozwoju ewolucyjnym. Pozdrawiam. |
dnia 15.06.2016 18:53
Niepoprawna optymistko, dziękuję za Twoje zauroczenie. Impulsem do podjęcia tego tematu była książka S. Łubieńskiego "Dwanaście srok za ogon". Pozdrawiam. |
dnia 15.06.2016 19:00
prawda ma zawsze wiele aspektów, a poeta czasem przypomina detektywa i słusznie, :) pozdrawiam, |
dnia 15.06.2016 19:01
daje się nieść temu wierszowi, fajnie |
dnia 15.06.2016 19:20
Bardzo ciekawe sformułowanie: "prawdy, która obciąża człowieka" - można wykorzystać w życiu:-) Ciekawy wiersz. Pozdrawiam |
dnia 15.06.2016 19:37
Robercie, dziękuję za wizytę i podzielenie się refleksją. Pozdrawiam.
Ad, dziękuję, że dałeś się nieść do początku XX wieku. Pozdrawiam.
Kasandro, dziękuję za poczytanie i epitet ciekawy. Pozdrawiam. |
dnia 15.06.2016 19:53
Fajny.
Czyta się.
Szczególnie do "dylematu"
Do tego momentu niepokój rośnie i to jest b.dobre.
Pozdrawiam :)
O. |
dnia 15.06.2016 20:19
Olu, dziękuję, że zajrzałaś i zwróciłaś uwagę na wzrost napięcia. Pozdrawiam. |
dnia 15.06.2016 21:41
Sposób odczuwania tęsknoty oraz miłości do ptaków nas jednak skrzyżował, o czym świadczy ten subtelny wiersz. Pozdrawiam. |
dnia 15.06.2016 22:21
Ireno, dziękuję za poczytanie i refleksje oraz epitet subtelny. Pozdrawiam. |
dnia 15.06.2016 22:26
świat będzie musiał przeboleć i przeboleje, tylko my nie zdajemy sobie sprawy, ile gatunków roślin i zwierząt znika bezpowrotnie. Często człowiek jest tym drapieżnikiem. Jak zawsze warto było do Ciebie zajrzeć. Pozdrawiam |
dnia 15.06.2016 22:31
Koma17, dziękuję za lekturę i refleksje oraz za ciepłe słowa. Pozdrawiam. |
dnia 15.06.2016 22:41
Piękny wiersz, bliski mi motyw gołębi, wzruszająca ostatnia strofa:) Pozdrawiam serdecznie:) |
dnia 15.06.2016 22:42
Mgnienie, dziękuję, że pobyłaś u mnie i zagustowałaś. Pozdrawiam. |
dnia 15.06.2016 23:13
I mi podoba się bardzo...choć jakoś smutno się zrobiło :)
Pozdrawiam |
dnia 15.06.2016 23:20
Wśród ewolucji
złudnych dowód
zbyt wiele dzisiaj
ronimy płodów
Pozdrawiam.😊 serdecznie.😊. |
dnia 15.06.2016 23:54
Zorianno, dziękuję, że zajrzałaś,tak, to smutny temat. Pozdrawiam.
Alfredzie, dziękuję za lekturę i poszerzenie kontekstu o jeszcze jeden dowód ludzkiej niegodziwości. Pozdrawiam. |
dnia 16.06.2016 01:14
Zgrabnie i mądrze napisane. Pozdrawiam. |
dnia 16.06.2016 01:17
Whitewolfie, dziękuję, ze poczytałeś i uznałeś za mądre. Pozdrawiam. |
dnia 16.06.2016 21:36
Super personifikacja gołębia. W wierszu czuje się, że kochasz przyrodę, że ją rozumiesz, że się z nią jednoczysz.Jest ciepło i smutno.Bardzo podoba mi się garstka piękna i cisza
jakby zgasł ostatni świetlik Pozdrawiam |
dnia 16.06.2016 22:06
Sibon, dziękuję za empatyczny odbiór. Najważniejsze, że znalazłaś coś dla Siebie. Pozdrawiam. |
v6.01.7 © 2003-2005
![[www.pajacyk.pl]](/fusion/images/pajacyk.gif)