Uzdrowicielu, opatrz rany,
spękane na słońcu, wżarte
w kryształ soli,

odsącz gnijące ciało,
zdejmij trąd ze skóry,
z krwią toczoną gangrenę
zmień w nieskazitelność
bieli,

bym w źrenicach luster
nie dostrzegł odrazy,
zabierz kontur, kształt,
siłę przyciągania,

gdy wolny od grawitacji
z lekkością obłoku uniosę się
nad ugorem ziemi obiecanej,

bezwolnym ruchem atomów
podążę między zawsze
i nigdy w kierunku
rzeczy pierwszych,
ku delcie zapomnienia.