Kto ty jesteś? Polak mały.

Czasy, nie zmieniły się wcale.
Koryto, pachnie tak samo.
Ciepłe kluski i pomyje,
Jak przywileje, płyną strugą nieprzebraną.

Dla tuczników, to pora posiłku.
Już w parniku ziemniaki gotowe.
Ich podgardla i golonki, całkiem, całkiem.
Takie same jak za komuny ludowej.

Do sejmowej, pójdą na obiadek,
wspominać będą dobre czasy,
Gdy w konsumach, czekały już na nich,
Szynki i pachnące kiełbasy.

Panie pułkowniku, ojczyznę wywiedli na manowce.
Ty nie wstajesz. A tu lont już się pali.
Targowica opuściła salę obrad.
Wciąż, oczekują, przybycia Moskali.

Przeczekali, przykucnęli gdzieś pod miedzą,
By dziś kupczyć i rozprawiać swym bełkotem.
Dziwne że marszałek to toleruje.
To warcholstwo, samowolę i ciemnotę

Dziękujemy ci, za to, coś dla nas uczynił.
Dla Europy i polskiej ziemi.
Zawsze, będziesz mieszkać, w naszych sercach.
W polskim kraju, między swemi.

Dziękujemy. I, wraz nasze dzieci,
Za to, coś dla ojczyzny uczynił.,
Za swe czyny, obu synów żeś stracił.
Pamiętamy i nie zapomnimy.