Mojżesz patrzy na Ziemię Obiecaną, wiedząc,
że tam nie wejdzie i gdzieś, gdzie nikt nie wie, spocznie.
Pan Jezus, pocąc się krwią i modląc w ogrodzie,
myśli, iż może choć raz jeden z Magdaleną...

Gdy wyprowadzę polskich, francuskich meneli
z rynsztoka i zamieszkam razem z nimi w Rzymie,
w którym jedynie będą sędziowie i krzyże,
i moc Europejczyków żądnych mojej śmierci -

wasze Pismo Święte się stanie zwykłym śmieciem
i trzeba będzie wszystko napisać od nowa.
Znalazłem grób Mojżesza, zatknąłem na nim krzyż.

Pan Jezus, który przyjdzie znowu, w końca przeddzień
ujrzy hostię złotą, tan, a głos jego ojca
usłyszą li głusi i niemi ateiści.