między kroplami przemykam
ech życie ty moje
spragnione tego co nieuchwytne
w tej chwili prawdy
łapiesz co w ręce wpadnie
okruszyny 
złudzenia
jak tęczowe  szkiełka
wciskasz mi w dłonie
i zadziwiasz beztroskim szaleństwem
a ja 
zabieram je ze sobą
i tonę
i nie mogę uwierzyć
że to tylko 
mgła z porannej rosy
co z każdą chwilą
wstającego dnia 
przecieka mi przez palce
jakby jej nigdy nie było
i pozostawia po sobie 
niejasne uczucie chłodu
co spływa mi do serca
coraz głębiej 
by 
tym mocniej uderzyć do głowy