poezja polska - serwis internetowy

STRONA GŁÓWNA ˇ REGULAMIN ˇ WIERSZE UŻYTKOWNIKÓW ˇ IMAK - MAGAZYN VIDEO ˇ AKTUALNOŚCI ˇ FORUM

Wtorek, 17.06.2025

Nawigacja

	STRONA GŁÓWNA REGULAMIN POLITYKA PRYWATNOŚCI PARNAS - POECI - WIERSZE WIERSZE UŻYTKOWNIKÓW KORGO TV YOUTUBE WIERSZE /VIDEO/ PIOSENKA POETYCKA /VIDEO/ IMAK - MAGAZYN VIDEO WOKÓŁ POEZJI /teksty/ WOKÓŁ POEZJI /VIDEO/ RECENZJE UŻYTKOWNIKÓW KONKURSY 2008/10 (archiwum) KONKURSY KWARTAŁU 2010 - 2012 -- KONKURS NA WIERSZ -- (IV kwartał 2012) SUKCESY GALERIA FOTO AKTUALNOŚCI FORUM CZAT LINKI KONTAKT Szukaj

Wątki na Forum

	Najnowsze Wpisy Limeryki Bank wysokooprocento... playlista- niezapomn... Co to jest poezja? Forma strony interne... HAIKU Poezja dla dzieci FRASZKI "Na początku było sł... Czy to tu dzień dobr...

Ostatnio dodane Wiersze

	Samoobrona usprawied... parabolak uwierzmy w duchy Miłość między kropla... Za duża miłość Anna Janko „Za... Świetlikowy Lektor Słoiki O państwie Majów

Wiersz - tytuł: ichodźctwo

	wiatr plądruje ruiny miasta ukręca łby szczurom i ptakom ciernie zaplata nad skronią nieba bez pytania o imię boga zrównuje katów i uwalnia wszystkie ofiary zabiera miejsca przy stole resztki chleba i soli spadkobiercy i bękarty sprzedają schedę za przestrzeń na drodze chaosu drut kolczasty dzieli twarze krzyżując półksiężyc ogień jest tylko ogniem a ręce nie oddadzą tego co obiecują oczy Dodane przez Jacom Jacam dnia 19.12.2017 19:41 ˇ 8 Komentarzy · 594 Czytań ·

Komentarze

Alfred dnia 19.12.2017 20:59
kiedy się odgradzamy
kolczastymi drutami
tak naprawdę swych obaw
jesteśmy więźniami

na statku który tonie
nie plądruj kajuty
jeno zdejmij z serca
ołowiane buty

Pozdrawiam.😊 serdecznie.😊.

Katowicki-Pierrot dnia 20.12.2017 00:54
Zbyt mocno skupiłeś się na sferze opisowej gubiąc po drodze treść poza tym wersy są zbyt rozbudowane, co szkodzi fonetyce, pozdrawiam

konto zabl na wniosek usera 7 dnia 20.12.2017 06:21
Najlepsza ostatnia strofa. Pozdrowienia

Jacom Jacam dnia 20.12.2017 06:35
wiatr plądruje ruiny miasta
ukręca łby szczurom i ptakom
ciernie zaplata nad skronią nieba
bez pytania o imię boga
zrównuje katów i ofiary
uwalnia wszystkie miejsca przy stole
zabiera resztki chleba i soli

spadkobiercy i bękarty sprzedają schedę
za przestrzeń na drodze chaosu
drut kolczasty dzieli twarze
krzyżując półksiężyc

ogień jest tylko ogniem
a ręce nie oddadzą tego
co obiecują oczy

może być jeszcze tak :-)

Magrygał dnia 20.12.2017 09:01
wow, wiersz sprawił, że czytałem tekst kilkakrotnie, wciąż dkrywając w nim coś nowego. Bardzo mi się podoba. Pozdrawiam, A

Janusz dnia 20.12.2017 10:45
Drugą wersję czyta się znacznie lepiej. Poruszyłeś trudny temat. Tylko nie rozumiem tytułu.
moc pozdrowień

nitjer dnia 20.12.2017 23:29
Dobry wiersz. Zdecydowanie dobry. Najbardziej podobają mi się dwa pierwsze i dwa ostatnie wersy. W tytule być może literówka. Litery "u" i "i" sąsiadują na klawiaturze.

Pozdrawiam.

zyga66 dnia 21.12.2017 23:06
wchodzi pod skórę, dobry, pozdrawiam, Zyga

Dodaj komentarz

	Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.

Pajacyk

Logowanie

	Nazwa Użytkownika Hasło Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem? Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować. Zapomniane hasło? Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.

Aktualności

	Wieczór debiutu ksią... Turniej jednego wier... Szacunek dla tych, k... Jubileusz XII OKP im. Michała ... OKP Festiwalu Litera... VII OK Poezji dla Dz... OKP "Środek Wyrazu" ... XVIII Konkurs Litera... REFLEKSY XVII Ogólno...

Użytkownicy

	Gości Online: 6 Brak Użytkowników Online Zarejestrowanych Użytkowników: 6 439 Nieaktywowani Użytkownicy: 0 Najnowszy Użytkownik: chimi

nie ponosimy żadnej odpowiedzialności za treść wpisów
dokonywanych przez gości i użytkowników serwisu

PRAWA AUTORSKIE ZASTRZEŻONE
copyright © korgo sp. z o.o. witryna jako całość i poszczególne jej fragmenty podlegają ochronie w myśl prawa autorskiego
wykorzystywanie bez zgody właściciela całości lub fragmentów serwisu jest zabronione
serwis powstał wg pomysłu Piotra Kontka i Leszka Kolczyńskiego