zastygła jak lawa
wylewająca się z piersi Ziemi
z bólem rodziła nowy dzień
nie przetrawisz jej mówiono
ma tylko 365 twarzy
a w rok pokrętnego lutego
o jedną więcej

gdy upadlano ją najpierw bosymi
z czasem zakrytymi stopami
milczała by zadrżeć w psychozie
niszczyła wtedy mówiono
przeklinano jej ciało
a umysł i dusza wtórowały im

zdrada
czasami siedzi w fotelu
oczy wbijając w żebra kaloryfera
czy to prawda
zdradziła ją cisza
teraz ale
nigdy