W grudniu w Granadzie jest zimno.
Nie ogrzało mnie nawet łóżko powabnej Marokanki.
Choć przecież w grudniu w wielu miejscach bywa chłodno.
I nawet śpiewał o tym pan Cohen.
Lecz ja do dzisiaj nie mogę zrozumieć
jak mogłem wstać w Granadzie z katarem?
Całą noc intensywnie i ciepło myśląc o pięknej Nawal!

Może dlatego ,że poprzedniego wieczoru
piliśmy ciężką malagę?
Bo przecież nie mogła mi zaszkodzić fajeczka haszyszu!
Wypalona w miłym marokańskim towarzystwie.

W Polsce mamy zwyczaj zachłystywać się czasem zaborów.
Nieco skromności przydałoby nam porównanie historii Hiszpanii.
Gdzie ścierały się wpływy, Kartaginy i plemion Wandali.
Aż Maurowie przynieśli tu z sobą inne zdobycze
zamiast wojen, które przeorały ten kraj.
Dając mu naukę, filozofię i architekturę.
I jakiegoś porządku mir.
Łącząc wyznawców wielu wiar.

Oczywiście przeszkadzało to jak zwykle
religii rjedynie słusznejr1;, katolickiej.
Maurowie więc w obronie przekształcili w dom
to co planowano początkowo tylko jako garnizon.
Tworząc założenie pałacowe Alhambrę.
( przypomnę tylko, że w tym samym czasie
Konrad Mazowiecki sprowadzał nam na łeb krzyżaków).

Oczywiście, aby wejść do Alhambry zabrakło biletów.
Bo wejście jest ściśle reglamentowane.
A mieliśmy tylko jeden dzień na zwiedzanie.
Więc weszliśmy do środka po polsku.
Dzięki tylnej bramie.
Wcześniej z Albaicine strony zrobiłem rozeznanie
bowiem widać to założenie z tarasów starówki Granady-
jak na dłoni.

Wiec kierowałem się od razu w stronę ogrodów.
Oczywiście po drodze korzystając z murów chłodu
oficjalnych budowli.
Najbardziej zależało mi aby zwiedzić te ogrody.
Bo to co najpiękniejsze w Alhambrze-
stworzono dla kobiet.
Założenie haremu oparto na prostokącie
a budowle wokoło i sadzawki-
na jego proporcji.
Z jakże niewidocznym zwiedzającym
kunsztem inżynierii nawadniającej.

A wszystko obsadzone drzewkami pomarańczy
mirtem, mirrą i jaśminem.
Zapach więc był odurzająco liryczny
i sprzyjał rozmyślaniom.
Że jak nigdzie indziej splata się tu wizja
i architekta i poety.
Albowiem jest w tej budowli niejeden portyk co sprawia
że filigran pałacu osiągnął architektoniczno-poetycką lekkość
i współzawodniczy z nieboskłonem o piękno.
Zaś inskrypcje poety Ibn Zamraka w pałacowych wnętrzach
są jak hymn wolności bo mówią wprost - nie jako metafora:
rKażdy, kto jest posłuszny prawom miłości swoimi oczami
wie, że prawem jest złamanie weta nałożonego przez cenzorar1;.

Jakże w tym ogrodzie miałem miłe spotkanie z Avicenną
co przybył mi w sukurs rozmyślaniom o potędze swobody myślenia
i zawarł to w swoich księgach o czterech żywiołach
które w nieustannej permutacji są tego świata osnową.
(Chyba nikomu nie udało się piękniej tego muzycznie oddać
niż chłopakom z Third Ear Band.)

Kiedy Avicenna szerzył już swą wiedzę
w całym, pełnym szacunku dla nauki świecie arabskim i dalekiego wschodu-
Mieszko polował jeszcze na żubry i podstawy państwa Polan
tworzył ze sprzedaży niewolników.
Wygląda jednak, że także miał jakiś wkład w rozwój etyki
bo z tych niewolników czynił perpatetyków
choć zapewne rozważania te z reguły kręciły się wokół ich bytu..

Nim wyrzucono mnie z tego rajskiego ogrodu
wypiłem jeszcze wino i wypaliłem fajeczkę haszyszu z Hafizem.
Bo nie odczułbym bez strof tego duchowego sybaryty - pełni
powabu flory wzorowanej na ogrodach Semiramidy.
I tej refleksji, że dzieje tego świata tworzą silne osobowości
kierujący innymi dla swego szaleństwa, lecz których czyny jedynie
zawsze oceniać możemy - potem..

Czy zatem znaczy coś słowo filozofa lub poety r11; najpierw?
Nim powstanie przyzwolenie na brutalną przemoc i zgoda
na niweczenie dorobku wiedzy i zasad etyki r11; dlatego, że można?

Uchwyciłem w dłoń pomarańczę, nim opadła na ogrodu murawę.
Czy powstrzymałem grawitację?