w taką jesień pójść we dwoje choćby jutro
każdym rankiem grą kolorów się zachwycać
może jeszcze dla miłości nie jest późno
wiesz że chętnie i do grzechu bym się przyznał

szeptem liści wyzłoconych przed południem
śpiewnym wiatrem rozmodlonym gdzieś w obłokach
pocałunkiem darowanym wcześniej - później
zanim echo nas zapyta kochasz - kocham

w taką jesień pójść we dwoje póki światło
z wielobarwnych winorośli cień zdejmuje
niech miłości pozazdrości całe miasto
a tę czerwień z ust z pewnością wycałuję