otwierasz ekran jednym dotknięciem
znów pachnie przestrzeń poza nawiasem
brak słów wypełnia próżnię zaklęciem
budząc bezgłośnie czas ponad czasem

oboje znamy smak piołunówki
kurzu z niejednej drogi krzyżowej
życia wielkości pięciogroszówki
nie da podzielić się na połowę
z niejednej miski siorbać nam przyszło
kiedy pod ręką nie było łyżek
zło niedomówień dawno odprysło
choć z lat upływem stało się krzyżem

dlatego trwamy wciąż razem jak te
we wspólnym gniazdku małe kasztany
nasz świat jest sztuką z niejednym aktem
ale zamkniętym w znajome ściany
co pozostało możemy liczyć
na palcach jednej ręki najwyżej
oszczędźmy sobie szukania przyczyn
już wkrótce o nas nikt nie napisze