raz dwa trzy... nikt nie patrzy..., możesz
wytrzeć usta. błyszczyk zamknie szminkę
pociągnięciem kreski.
dziwny jest ten kolor, taki nieznajomy,
zupełnie jak dołek w hotelowym łóżku.
ciekawe czy zaśniesz? a może jak zawsze
będziesz liczyć fale rozbite za oknem?

ładnie ci w sukience..., wiesz to ze spojrzenia,
w którym się odbiłaś rano na peronie.
tamten był szczuplejszy i miał chłodne dłonie
zostawiłaś na nich
odrobiny różu.

raz dwa trzy ... skąd on wziął te frezje
pośrodku molo? miały kolor wrzosu,
jak cienie do powiek.
zabarwiły przestrzeń czymś nieokreślonym
schowanym na później,
tak jak ślad na palcu

dotyk nic nie boli choć zostawia blizny,
resztki słów, bieliznę pogniecioną mocniej;
ciekawe jak szybko korodują oczy
przecież łzy są słone, zupełnie jak morze.

Łódź 15.08.2007