Czy widzisz, jak ta rzeka u brzegów się miota,
Jak kąsa wiotkie trzciny i jak wściekle szarpie
Grube korzenie, które wystają jak harpie
Ze stromego urwiska, gdzie doliny wrota
Ogołocone z piasku jak skarbiec ze złota?

Popatrz! ta mała rzeka przy tej wielkiej skarpie
Chce się wyrwać z koryta, jak świąteczne karpie
Z wanny w małej łazience albo pijak z błota.

Niechaj tylko ulewa przyjdzie jej z pomocą,
Niechaj tylko roztopy pośpieszą z odsieczą,
A dowiemy się wtedy, tak naprawdę o co
Jej chodzi. Żadne gusła rzeki nie wyleczą
Z jej chorych planów. Kiedyś ta rzeka przebrzydła
Pokaże, na co ją stać. Oj, rozwinie skrzydła.