już się wspomnienia nie chcą wspominać
już oczom trudniej w przestrzeni błądzić
niby jak mówią niczyja wina
sami nie wiemy co o tym sądzić

pijemy kawę siedząc naprzeciw
czasem odwiedzi nas jakieś słowo
czasem pytanie o to jak leci
ale westchnienia nie są rozmową

znamy się lepiej niż nam się zdaje
grymas niczego już nie załatwia
nasłuchaliśmy się w życiu bajek
przed nami tylko bajka ostatnia

powiek nie trzeba samo się ściemnia
skwierczą jak świece gasnące chwile
w kąt odstawione fizyka chemia
śmieją się z pory pięknych pomyłek

jutro być może się nie poznamy
może się nawet będziemy dziwić
że po raz pierwszy w zielone gramy
i że jesteśmy bardzo szczęśliwi