myśli twoich nie słyszę zaplotłaś je w warkocz
i tak śmiesznie wyglądasz w ciemnych okularach
omijamy się niczym wskazówki zegara
dobrze wiedząc że słowa same nie wystarczą

gdy przychodzi pod wieczór do nikogo wracać
kąpać się beznadzieją w absurdu oparach
czując że optymizmu skończyła się skala
i że w życiu cokolwiek już się nie opłaca

wiemy więcej o sobie niż życie wie o nas
cichych dni sytuacja to dla nas nie nowość
przecież zawsze dajemy się przez nią pokonać
ulegając podszeptom i złudy namowom

wtedy łatwiej się trudzić i rozplatać warkocz
tylko rozum wciąż pyta czy aby nam warto