są takie miejsca do których nie dotrzesz
są takie chwile których nie przeżyjesz
i serca głodne bijące samotnie
chociaż z nich każde nie wie komu bije

są ptaki które nigdy nie przylecą
obłoki z których deszcz wstydzi się padać
są słowa które nienawiści przecząc
nie chcą nie muszą o niej opowiadać

są dzieła sztuki przez wieki tworzone
cuda ku którym zmierzają współcześni
i strofy wieszczy na popiół spalone
których nie sposób z pamięci wykreślić

i jest nadzieja że być może kiedyś
jej własne dzieci doczekają biedy