Ciemność jest promieniująca

Mimo nieprzyjaznych doświadczeń, wciąż pociągają mnie
treści określane jako mroczne. Czuję sympatię do formy
o twarzy naznaczonej grymasem, ironicznym uśmiechem
i drapieżnymi myślami.

I tak się spełni

Chronię ambicje, ukrywam niczym klejnot. Płynie
radość, którą warto zachować. Skalę wstrzymuje
ciężar popełnionych błędów. Upadam. Już nie
tylko moje serce bije, ale całe ciało jest pulsującą
skronią splądrowanej kieszeni. Mózg; rozdeptaną
kałużą cuchnącego błota.

Niech mi będzie wybaczone

Skoro nie istnieje obraz doskonalszy, wpisany w
intymny pseudoepigraf, muszę myślenie
podeprzeć światłością. Ukazać się w blasku,
krasie barokowych rekwizytów.Jasność potrafi
anulować przekłamania, ohyda ustępuje miejsca
nobilitującej wizji; ofiary składanej na ołtarzu.

Dopełniłem dzieła, zgrzeszyłem

Noc kroczy wąskimi schodami, w snach załamuję
ręce z rozpaczy, otwieram oczy, pochylony patrzę,
gdzie postawić stopę, aby mozolnie dążyć na
górę minionych dni. Mam świadomość, kim
jestem, inaczej nie mógłbym zostać poetą.

Poszukuję znaku.

*Oczekiwać złota od poetów to zbrodnia. (Ovidius)
/sg