poezja polska - serwis internetowy

STRONA GŁÓWNA ˇ REGULAMIN ˇ WIERSZE UŻYTKOWNIKÓW ˇ IMAK - MAGAZYN VIDEO ˇ AKTUALNOŚCI ˇ FORUM

Czwartek, 25.04.2024

Nawigacja

	STRONA GŁÓWNA REGULAMIN POLITYKA PRYWATNOŚCI PARNAS - POECI - WIERSZE WIERSZE UŻYTKOWNIKÓW KORGO TV YOUTUBE WIERSZE /VIDEO/ PIOSENKA POETYCKA /VIDEO/ IMAK - MAGAZYN VIDEO WOKÓŁ POEZJI /teksty/ WOKÓŁ POEZJI /VIDEO/ RECENZJE UŻYTKOWNIKÓW KONKURSY 2008/10 (archiwum) KONKURSY KWARTAŁU 2010 - 2012 -- KONKURS NA WIERSZ -- (IV kwartał 2012) SUKCESY GALERIA FOTO AKTUALNOŚCI FORUM CZAT LINKI KONTAKT Szukaj

Wątki na Forum

	Najnowsze Wpisy FRASZKI Chimeryków c.d. ,, limeryki" Co to jest poezja? EKSPERYMENTY playlista- niezapomn... "Na początku było sł... Ksiądz Jan Twardowski Bank wysokooprocento... Monodramy

Ostatnio dodane Wiersze

	Tryptyk z czapy by nigdy nie zaszło ... Marionetka Ti ti ta Oczekiwać złota od p... GENEZA BUNTU Od ust do ust... walkwoman taki spokój jest prz... ISIDORE LILLIAN (oko...

Wiersz - tytuł: krzesło

	zapominam smak własnego języka od kiedy nogi wrosły w podłogę okno jest wszystkim co mam maluję oddechem na szybie opowieści zbyt bliskie dla obcych biegnę bosymi powiekami przez wszystkie przeszłe dni mam jeszcze nadgarstki słowa przetną skórę wypłynę a wiosła jak skrzydła uwolnię Dodane przez Jacom Jacam dnia 05.02.2020 11:14 ˇ 6 Komentarzy · 294 Czytań ·

Komentarze

Ola Cichy dnia 05.02.2020 12:58
" od kiedy nogi wrosły w podłogę
okno jest wszystkim co mam

maluję oddechem na szybie
opowieści zbyt bliskie dla obcych

mam jeszcze nadgarstki
wypłynę

a wiosła jak skrzydła"

To z niepokojem, ale i nadzieją zabiorę ze sobą.
Pozdrawiam.
O.

Janusz dnia 05.02.2020 15:35
Można wzlatywać słowami, nawet, kiedy nogi wrośnięte w podłogę. Bo słowa nie podlegają prawom fizyki :)
Moc pozdrowień.

adaszewski dnia 05.02.2020 20:15
świetny, wręcz wybitny wers pierwszy, a potem...
taki zawód, takie kabotyństwo. Zgrywa nie-za-mądrawa

koma17 dnia 05.02.2020 20:55
Tylko pierwsza część. Tyle wystarczy dla mnie.
:-)

Irena Michalska dnia 06.02.2020 16:40
Widzę postać człowieka zamkniętego w pokoju, a może w celi, który z braku ruchu jakby zrósł się z krzesłem, a ich nogi z podłogą, zatracił smak wysławiania się, ale jeszcze oddycha, widzi, pamięta. Biegnie, jak potrafi, w wyobraźni, bosymi powiekami. Pragnie się uwolnić, więc przecina słowami skórę na nadgarstkach. To, według mnie, bardzo dobry, pełen współczucia wiersz. Trudno jest takie pisać. Pozdrawiam.

PaULA dnia 06.02.2020 22:44
Ja również jestem za pierwszą strofą. Pozdrawiam:)

Dodaj komentarz

	Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.

Pajacyk

Logowanie

	Nazwa Użytkownika Hasło Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem? Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować. Zapomniane hasło? Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.

Aktualności

	XVIII OkP o "Cisową ... V edycja OKP im. K. ... poezja_org Spotkanie Noworoczne Nagroda Literacka m.... VII OKL im. Bolesław... XVIII Konkurs Liter... Zaduszki literackie U mnie leczenie szpi... XXIX OKL Twórczości ...

Użytkownicy

	Gości Online: 28 Brak Użytkowników Online Zarejestrowanych Użytkowników: 6 438 Nieaktywowani Użytkownicy: 0 Najnowszy Użytkownik: Notopech

nie ponosimy żadnej odpowiedzialności za treść wpisów
dokonywanych przez gości i użytkowników serwisu

PRAWA AUTORSKIE ZASTRZEŻONE
copyright © korgo sp. z o.o. witryna jako całość i poszczególne jej fragmenty podlegają ochronie w myśl prawa autorskiego
wykorzystywanie bez zgody właściciela całości lub fragmentów serwisu jest zabronione
serwis powstał wg pomysłu Piotra Kontka i Leszka Kolczyńskiego