kochanko ze snów uwita złudna moja duszko
miłością kwiatów nie wzbudzisz zamarcia
a tyś się serca mego uczepiła nago
i tak się razem w snach poniewieramy
abym rozbłysnął dla twych pięknych oczu
pośród drżeń liści szczęśliwości nocy
patrzymy w przyszłość co nam trwanie znaczy
jak te wodospady po których się toczą ciężkie
zwały wody cud natury mocą
co były a już ich nie ma ciągle inne
jak los człowieczy w stratach opłakany
więc ucisz się serce jesteś ptakiem ciała
jak ta kobieta co odwagę miała
popatrzeć w lustro i zamiast swojej
twarzy twarz męża widziała
który odszedł zgasł jak płomień
a w jej oczach tliły się iskry nadziei
że wróci że jest a jego nie było
tylko wiatr wpadał przez okno otwarte
i po włosach ją głaskał i śpiewały ptaki