Jesteś sumą; równaniem unikalnym. Tylko na początku wiesz, że zawodzi cię pamięć.
Jest 2080. Który to już raz wracasz w czasie? Na horyzont zdarzeń rozciągać
moment pierwszego zanurzenia prawie w nieskończoność?

Wracamy z wypadu na wszechświat, w którym udało nam się spotkać po raz drugi, uniknąć trzech rozstań, raka, po którym musieliśmy kupić bilet na kolejny powrót. Każdy kosztuje odrobinę z naszych wspomnień.


Dom. Głaszczesz mnie po głowie (to wszechświat, w którym nie jestem rozbity,
w którym jesteś moim złotym łączeniem; kintsugi), powtarzasz szaleństwo:
znajdę nas znajdę nas znajdę nas.

2019. Kończysz w fotelu przed telewizorem, ślinisz się jak dziecko i krzyczysz
o pomoc cały czas. Cały czas. Łapiesz pielęgniarkę za rękaw i błagasz o ostatnią
szansę. Tu kończą wszyscy, każdy liść

Yggdrasil.