Lubię Cię budzić rankiem
gdy jeszcze błądzisz we śnie,
znów Twoim być kochankiem
i sługą jednocześnie.

Lubię marzyć o Tobie,
godzinę, dwie i dłużej
a ku Twojej ozdobie
czerwone zrywać róże.

Lubię się wtulić w Ciebie,
bezpiecznie w Twe ramiona,
Zabrać całą dla siebie
Tyś dla mnie jest stworzona.

Lubię zasypiać z Tobą,
Twym ciepłem otulony,
podzielić się też sobą,
Dla Ciebie żem stworzony.

I nie chcę abyś żyła
samotna gdzieś, daleka,
Gdy miłość nas złączyła
i niesie nas jak rzeka
w kąpieli ciepłych radość,
w gorących nocy nagość,
w poranną kawę wspólną
i radość obopólną,
czarowny dotyk włosów
i brzmienie Twego głosu,
splątanie naszych dłoni,
w zieleni oczu toni,
i radość nie do opisania
wspólnego przebywania,
we wspólnym razem byciu,
jedynym szczęściu w życiu.

Tak wbrew całemu światu,
miłości bronię kwiatu,
wątłości jego kruchej
i na rozsądek głuchej.