patrząc na mnogość fotografii
jednej twarzy
rozróżniasz dźwięki, które słyszysz w uśmiechu

lekkim ale pozornie ukrytym, tak aby nagle
nie uleciał w nicość, której czeluść potrafi

zabrać wszystko
na czym nam zależy

a czego nie możemy dotknąć
w źrenicach powiększonych
do średnicy księżyca jeden piksel zadrżał
chciał się wymknąć


ale wolność jest tylko dla umarłych
czekanie powiększa próżnię
można ją zamknąć arytmią serca, napięciem mięśni

tak aby ból obudził świadomość
nieistnienia rzeczy nieosiągalnych

brak uczuć wypala trawy, czujesz jak kurczy się skóra
węża, a jego oczy łzami gaszą niewyżyty ogień
niezniszczalna jest tylko
nienawiść

zabij pierwszy jeśli chcesz
przetrwać lub kochaj paląc mosty


"Może jednak prostota interpretacji, życie to tylko teatr...

Homo theat ralis. Jak homo faber, homo symbolicus, homo viator, homo politicus, homo sapiens

ludens...Każdy z tych ludzi odznacza się jakąś szczególną, nie dostrzeżoną przez innych cechą,

która wyjaśnia i czyni nareszcie zrozumiałym fenomen ludzki."