PO PROSTU ŻYCIE...

Nie chcę cię - moje życie obmierzłe -
jak zarazy, kalectwa i łez...
Po to, po co wraz z tobą doszedłem,
równie dobrze dojść mógłbym i bez...

Tyle tylko, że szybciej by było -
cóż - niektórzy kochają tak żyć...
Ale mnie się to nawet nie śniło,
ja tak chciałem powoli cię pić...

Ten mój sposób - powoli - też cieszy -
daje czas, by smakować i czuć...
Ale ktoś, kto zwyczajnie się spieszy,
nie potrafił tak przy mnie się snuć...

I odpadłem na trasie... czołówka
zdublowała mnie już razy dwa...
Próżno wołać, bo tylko za słówka
będą łapać - czołówka tak ma...

Tam się nikt nie ogląda do tyłu -
cała naprzód (!!!) - i gonią to "COŚ"
Lecz to "coś" dawno już się zgubiło,
zdublowane jak ja... jak na złość...

Nie wiem czy tak mi było pisane -
ktoś mnie zmiął i wyrzucił jak śmieć...
Czuję tylko - szczególnie nad ranem,
że chcę chcieć cię... jak nie chcę cię mieć...