Naprawdę mi przykro
Gdy patrzę na okrwawione palce
Na tę dziurę w głowie
Na te zalane błotnym asfaltem
lawą prosto z piekła
nieistniejące
słowa

Każde z nich
Jak kwiat o poranku
życia
Pochylam się
patrzę
Nie dotknę
Już nigdy
Ciebie

Nie wiem tylko
Czy ten kurz
Przyniosłem w swoich snach
Czy zupełnie przeciwnie
to przerażające przebudzenie

Gwiazda
Iskra
Czerń
Szybuje
Wzbija się
Ból

Musisz?
Naprawdę musisz?
Zapomnijmy po prostu o sobie
Nigdy cię nie było
Istnieje tylko ruch liści
pracowite zabieganie świateł

Nie
Nie podam ci ręki
Dobrze wiesz
Że moja we krwi
Nie pytaj
Czyjej