Jeszcze jeden trawers, jeden krok
i już stoję na przepastnej grani.

Górskie duchy wichrem zaszumiały,
zakłębiły się chmury, jak spienione morze.
Wznieść się wyżej może tylko orzeł.

Gdzie skalne zamki! Na grani!
Tu nie sięgną cię krwawi tyrani.
Tam na dole tyś niewolnik,
tutaj silny, tutaj wolny.
Tu królujesz wraz z orłami
i przestawiasz, kiedy zechcesz,
skalne klocki.

Proszę cię wichrze, zanieś te słowa tam,
gdzie jest teraz Włodzimierz Wysocki.