Życie jak rzeka płynąc leniwie
Nasze dwa światy niosło cierpliwie
Przez lata będąc tuż obok siebie
Nie znałaś mnie, nie znałem ciebie

Tak dziwnym trafem, jak w oka mgnieniu
Coś namieszało nam w przeznaczeniu
Coś nam zmieniło z dnia na dzień świat
Coś wrażliwego...Jak wątły kwiat

Zrazu nieśmiały, ukryty w cieniu
Wolno nam dojrzał w kruchym pragnieniu
Aż w delikatnych niciach pajęczych
Rozkwitł we wszystkich kolorach tęczy

Kto wie co jutro z tym kwiatem będzie?
Może z nas któreś nagle ubędzie?
Mignie drugiemu klepsydrą czarną
Zostanie widmem, zjawą cmentarną

Póki co kwitnie nasz kwiat czarowny
Na każdym płatku zapach cudowny
Na każdym listku kropelki rosy
Nasze wszechświaty, małe kosmosy.