miłość
ilu tu w kolejce po raj w kieszonkowym wydaniu
z wężem za przewodnika choćby

wspomnijmy tych którzy krążyli nad światłami
potykali się o noce nieba chwytali za głowę
ludzkie rany kruche najkruchsze i popiół

niech im Bóg policzy zamknięte drzwi każdy kolec
bilety pociągi stacyjki zabłąkane nogi i ręce
przesiadki na horyzoncie ostatnie stacje i róże

teraz my ich łakomość ludzie jak kula w locie
ekspres do kleksów białych plam i kawy

jednym palcem gaszę świat
skreślam niepotrzebne