natchnięte żądze
zawsze chowam pod poduszką
z rozkoszą pielęgnuję ślady oddechu
na nadgarstkach
uwolnionych od namiętności

następna noc
podeptana bezdusznie przez księżyc
ratuje przed bezsennością poranek
posądzony o cień
kona ukrzyżowany

kto to myślał aby rozmawiać
ze zmarłymi?
kto pisze listy
do zmartwychwstałych?
tańczę
choć muzyka odmawia posłuszeństwa
płaczę
ale nie jest mi przykro

zaciskam słowa zielone
jak pierwszy wiosenny powiew
zlizuję ślady z twoich pięt
aby uzupełnić przerwę

w trzydziestoletnim dzieciństwie