Od dawna szukam śladów dobrych ścieżek,
bo zagmatwana mapa linii dłoni,
nie ma przyszłości, kiedy wciąż się myli,
a wszędzie wokół zapisana przeszłość.

Nawet na liściach zdziczałych jabłoni
parch stawia kropki, kiedy kończy dzieło,
a czas przeżyty, gdy nagle ustaje,
na ustach zmarłych daje siną pieczęć.

Jest wczesny wieczór i w ciepłym powietrzu
fruwają kłaczki dojrzałego mlecza,
niepewne losu niesionego ziarna.
Patrzę przez palce na bieg przeznaczenia.