/głos trąbki otwierającej piątą symfonię/
                                                  Adam Zagajewski


Trąbkę z piątej symfonii Mahlera
usłyszałem u Zagajewskiego. Później
słuchałem jej wiele razy. Jak powiewu
w dusznych, mdlejących salach.
Osiadła we mnie szumem auta poety,
który wędruje przez prowincje świata.
Zaplątany w opadłe liście i w wieże katedr,
w szczekanie psów, pędzących w cudzym zaprzęgu
- ulotne jak piórko drozda i woda,
spadająca z jazu. Widzę jak płyną
dreszcze zachwytu i bólu, łącząc
odległe prowincje. I one wciąż są razem.

Dźwięk trąbki i wiersze Zagajewskiego. Wiele mówią,
wciąż coś tłumaczą, bywa, że odlatują. Delikatne
jak żółty motyl, który właśnie przy mnie usiadł.
Przez chwilę pragnę, żeby został na zawsze.