Jeżeli tylko zechcesz, mogę cię dowolnie
dokończyć; to, co kiedyś zadeptała zimowa noc,
dziś powraca do moich rąk.

Chichot morza - z niego odtworzę
pamięć, bo było twoje, rodzinne.
Karnawałowe lampiony użyczą światła, by uwić
głos; niech, podobnie jak one, rozwibruje się
w oślepiających podmuchach.
I wreszcie na nocnych uliczkach Sint Nicolaas,
ciało wytańczy się z bachaty, tak ognistej,
że wschody słońca pozazdroszczą skórze.

Jeżeli nie odmówisz, ta ścieżka wielokrotnie zawróci
z ostatecznego kierunku,
żebyś odtąd zawsze miał ziemię
jedynie pod stopami;
ja pozostanę w powściągliwym półcieniu,
o kilka kroków za tobą, o kilka tropikalnych pełni.

Wiem, że nie mam władzy nad czasem, a słowa
nie uciekną poza swoje domknięcia; lecz po przejściu
przez kolejne przyboje, wydajesz mi się bardziej
możliwy, niż czterdzieści lat temu, na mapach;

i ilekroć sięgniesz po mnie,
będziesz miał nieustannie skąd nabierać
gorących znaczeń na wszystkie twoje niepokorne
imiona i twarze.