Ostry wiatr wytarł deski starego korabia.
W obłoki zmienił żagle podarte na strzępy,
pędząc chłodną niziną ku brzegom zalewu.

Błyszczące dachy domów za sobą zostawiał
i zeszył miękkie chmury nad miastem w znak święty,
malowany czerwienią w nadchodzącym zmierzchu.

Potem, płynąc nad wodą cichuteńko śpiewał
legendy dawnej Hanzy, po czym w noc odleciał.
Jasne światło księżyca wokół się rozeszło
bielą krzyża śpiącego na rybackich sieciach.