Wylej na mnie setki niepożądanych przez ciebie myśli
Pozwól mi je poznać, przyjrzeć się im czule
Sprawię, że przepłyniesz przez głębokie jezioro trosk
Nie utoniesz
Rany twojej duszy opatrzone zostaną
A twoje serce już stłuczonym szkłem nie będzie
Zregenerujesz się
Na lądzie przepełnionym promieniami nadziei wschodzącego słońca

A ty, przepełniony wdzięcznością,
Patrz na mnie dalej pogardliwym spojrzeniem
Bym wiedziała jak wiele znaczy dla ciebie
Wyciągnięcie z dna wód
W których byłeś jak szary kamień pośród diamentów
Gnieć mnie jak kartkę papieru
Depcz po mnie jak po ślimaku niewinnym
Z każdym dniem zrównuj mnie coraz bardziej z ziemią

Kiedyś może będziesz na szczycie
Twoje życie barwy będzie miało wyraziste
Diamentem się staniesz
Wśród diamentów żyć będziesz
Ale nie na długo
Przecież byłeś, jesteś i będziesz kamieniem
To twoja natura, każdy cię przejrzy
I spadniesz ze szczytu
Do głębokiego jeziora trosk
Z którego cię nie wyciągnę
W którym utoniesz