Czemu
Zapiętym szczelnie
Płaszczem milczenia
Zakrywasz duszy
Błyszczący klejnot?

Czemu
Kotarą powiek
Jak piachu czernią
Zasypać pragniesz
Oczu ogniska?

Czemu
Się wzbraniasz
By jeszcze do lotu
Uniosły Cię w błękit
Twoich ramion skrzydła?

Wyciągnij dłonie
Aby wiatr istnienia
Mógł porwać Ciebie
Na życia igrzyska.

Gdzie ból i rozkosz
Gdzie czerń i złoto
Gdzie lawa strachu
I żar nadziei,

Gdzie w wirze zdarzeń
W euforii blasku
Czas Twój kaskadą
Wyrzeźbi przestrzeń.

Nim mglista pani
Wieczności szalem
Przysłoni jasność
Duszy srebrzystej...