Ciemność jest promieniująca

Mimo nieprzyjaznych doświadczeń, wciąż pociągają
mnie treści określane jako mroczne. Czuję sympatię
do formy o twarzy naznaczonej grymasem, ironicznym
uśmiechem i drapieżnymi myślami.

I tak się spełni

Chronię ambicje, skrywaną niczym klejnot. Płynie radość, którą
warto zachować. Skalę wstrzymuje ciężar popełnionych błędów.
Upadam. Już nie tylko serce bije, ale całe ciało jest pulsującą
skronią splądrowanej kieszeni. Mózg rozdeptanym błotem.

Niech mi będzie wybaczone

Skoro nie istnieje obraz doskonalszy, wpisany w intymny
pseudoepigraf, muszę myślenie podeprzeć boskim motywem.
Ukazać się w blasku, krasie barokowych rekwizytów. Jasność
potrafi anulować przekłamania, ohyda zmienia się nobilitującą
wizję; ofiary składanej na ołtarzu.

Dopełniłem dzieła

Noc kroczy wąskimi schodami, w snach załamuję ręce
z rozpaczy, pochylony wypatruję gdzie postawić stopę,
aby mozolnie dążyć na górę minionych dni. Wiem kim
jestem, inaczej nie mógłbym zostać augmentativum.


Poszukuję znaku.

*a doctis pretium scelus est sperare poetis - Ovidius