Wachlarzem wspomnień odziany
Ukryty głęboko w skrzyni
Bezpieczny na zamków dziesięć
Czeka sekret pisany
Tuszem bezbarwnym
W złotą oprawę schowany

W księdze przeszłości ,kilka kart wstecz
Na dróg rozstaju
Na lasu skraju
Ukojenie cieniem swym niósł
Konar wierzby
Co płacze

W niej ów sekret schowany
Korzeniami mocno splątany
Czeka na drwala aż powróci z lasu
By po ciężkiej swej pracy odetchnąć w spokoju
I tajemnicę mu przeznaczoną
Odsłonić w milczeniu

Zapłacze tylko wierzba płacząca
Opuści gałązki swoje
Tuląc przeznaczenie
Dziś się spełniło wierzby marzenie
I tusz bezbarwny
Dał zabarwienie

Lecz cóż ze szczęścia
gdy ulotne jest
ktoś znów zakopał przeznaczenia kęs
znów przyjdzie czekać wierzbie płaczącej
aż ktoś odczyta
- Twej drogi kres -