Na mym oknie szron się błyszczy,
Za mym oknem wiatr wciąż piszczy,
Dreszcz błękitny mnie przenika,
A mróz serce mi rozrywa,
W moim oknie szyb już nie ma,
Stłukł je duszy chłód istnienia,
Wtargnął szybko, bezszelestnie,
Kiedy jeszcze byłem we śnie,
Zniszczył czucie, skuł je lodem,
Tylko jedną myśl mam w głowie,
Myśl to smutna, myśl okropna,
Pełna zemsty, lecz niesłodka.