Spokój nad wodą i zima nad miastem

gdzie dzwonią serca kościołów cherlawo

pną się poręcze i schody na zamek

dymy unoszą się ponad Wełtawą



kształty żeglują na szybach kamienic

w oknie przy moście ktoś stoi przez chwilę

słońce zachodzi wśród kopuł potężnych

cicho szczękają kolczugi u rynien



tak jakby każda spełniona namiętność

stygła w uśpieniu pod barwą ochronną

a lotne dusze aniołów i świętych

do żywych mięśni zsuwały się wolno