Czas teraźniejszy i czas, który minął,

Oba obecne są chyba w przyszłości,

A przyszłość jest zawarta w czasie przeszłym.



Thomas Stearns Eliot: Burnt Norton





Szukaj lecz czy znajdziesz ślad po dawnej drodze

która prowadziła duktem kamienistym

do lasu a teraz kończy się w ogrodzie

przy studni - uważaj: próchniejące lipy

dają jej świadectwo (tak jak cień nam sprzyja

w starciu z nieistnieniem) rzecz o rzeczy świadczy

jest więc to co było: mężczyźni w drelichach

zanim świt się ziści wychodzą do pracy



gwar nawoływanie wesołe pomruki

i paczka tytoniu z filtrem wędrująca

od ręki do ręki: rok trzydziesty drugi

zmysły odrodzone po zimnych miesiącach

rozmawiają z wonią trawy i butwienia

dziś gdy tu stoimy i w ów dzień sprzed lat

nie mów że to wszystko w nicość się zamienia

bo choć rozproszone zapalczywie trwa



pod korzeniem dębu szukają oparcia

zżółkłe sterty prawych bogobojnych kości

patrzą jak się ogród za domem rozrasta

w pogoń barw - przyczółek niespełnionej wiosny

o starzy mistrzowie: krawcy ogrodnicy

biegli w dykcjonarzach pogrzebowych mów

kto was wyrwie śmierci i zdoła policzyć

każdy włos na głowie każdą ścieżkę ust



na ceglanych murach chwiejne interlinie

czyja łza nam każe pojąć je i wskrzesić

sklep drewniane półki z zapasem oliwek

Pismo i sztandary niesione w procesji

do starego krzyża który przetrwał zamęt

żeby swoje brzemię kołysać wśród chwastów

nie pamiętam - raczej uczę się na pamięć

gramatycznych odmian straconego czasu



a więc znów wirują w zmurszałym powietrzu

dawne antyfony lamenty pacierze

chylą się łamliwe kręgosłupy sprzętów

i mimo że kości porastają ziemię

nie przestaje istnieć to co się zdarzyło

patrzą na nas ptaki z pokruszonych drzew

straże tego miejsca które naszą przyszłość

zatrzymuje w biegu i odwraca wstecz