w jałowej ziemi gdzie grzebią zmarłych
pośrodku pustki starego raju
wyrosła róża na zgliszczach wiary -
cud wiosenności i urodzaju

kwiat dzikiej róży piękny jak życie
zapuszcza korzeń w dobroci serca
otwiera pąki co dzień o świcie
chociaż w jałowej ziemi nie przetrwa...

pijmy więc dzisiaj czerwone wino
póki kwiat róży jeszcze nam kwitnie!
na przekór trwodze i złym godzinom
pijmy za każde z naszych przewinień!

za dni męczące upalnym słońcem
i noce śpiące między gwiazdami
za dziką różę z jej jednym kolcem
wypije i Bóg i Diabeł z nami!

...

nie spłonie wiarą krzak dzikiej róży
ni kropli słodkiej miłości nie da
tylko woń płatków w końcu cię znuży
byś zasnąć zechciał u progu nieba...