Opowiem ci jak to ze mną jest: nie jem, zanikam,
albo inaczej - uważam, że musi mnie być mniej.
Tak mało, żeby ukryć się przed kłamstwem.
Nie pluć wodą niszczącą ciało, nie patrzeć
jak wszystko, co mnie dotyka, jednak się dzieje.
Jestem w więzieniu i tam nie mam niczego
własnego. Czasem wyrywam się; dla każdego nowego mężczyzny
znajduję trochę czułości.
Od kiedy pomiędzy kamieniem, a ziemią trwa umowa
będą razem. To co, że ciągle chcę zgłębić tę tajemnicę,
kiedy wszystkie rzeczy stracą połysk. Zmieszczę się
w śmierdzącym kiblu; gdzieś trzeba
się wyrzygać
- nie wszystko musi zamienić się w kamień.