Tu, gdzie zasadza się grządki z chwastami
na znak pomocy (przecież to jest ziemia
dziecięcej zabawy) i w nasłonecznieniach
wszystkie te grządki ludzka stopa plami

śladem. Tu, gdzie jest urywany błękit
nieba i chmury bardziej postrzępione,
wiatr się nie może wspiąć na drzew korony,
słowa przechodzą od ręki do ręki -

kilka huśtawek - wszystkie rozbujane
bardziej niż tęcza, kawałek cukierka
w ustach. Łakomy wzrok dziecięcy zerka
na tęgi jeszcze kształt bloków i ściany.

Czas jest wyssany jak słodki karmelek,
w gusta dziecięce nawet trafił - Gierek...