nie musisz nic mówić
wystarczy że jesteś
daj dłoń

neony reklam mienią się
w śmieciach rozsypanych kopniakiem
wiatr je goni między latarniami
wyrzuca w cienie

czerwona latarnia
odbita w oczach dziewczyny
zajętej w bramie na każdą okazję
jej głowa skacze jak wtedy
gdy grała w klasy
dała mi kawałek kredy
na zawsze

ćwikłowe twarze odbite w szklanej
fajce spokoju wyrwana
pod zachłanną kontrolą
ich myszki są już oswojone
czarne wdowy mają pluszowe pajęczyny

pilnuj tego w sobie
i niech krzyczą
że świat zszedł na psy
my wracamy
spokojni