Miesiąc, to niewiele by się wydawało,
Lecz dla tych, co tęsknią, to cała epoka;
Rozum podpowiada, że tak być musiało,
Serce by wołało: zostań tu i kochaj!

Jak ptak, co z tęsknoty za swoją wybranką
Szybuje samotnie po bezkresnym niebie,
Tak ja, przyodziany w jesienne ubranko
Patrząc w nieba błękit czekam tu, na Ciebie.

Nie ważne, czy wrócisz wspaniałym łabędziem,
Srebrnym orłem, czy może przyniesie Cię sowa;
Najpiękniejsza chwila wszakże wtedy będzie,
Gdy powrócisz do mnie szczęśliwa i zdrowa.