żydówka z pomarańczami
prawdą ukrytą w podświadomości
mową odwrotną

przed tobą rząd peruk
a ty się jąkasz

jak figlarna nóżka
wychylająca się z huśtawki
wytrącająca czas
z czarno-białej szachownicy

rzym ugiął kolana przed granicą
przed głosem zawieszonym
trzy metry nad ziemią
owdowiały rzym
i wtulone w kamienie sieroty

taka cudna nagość
gdy swobodnie sukienkę podwijając
brodziła w wodzie
depcząc pieniądze
które z ust jej wypadały

nazwisko przebijało jej policzki
znaczyło rysy
o dużych apokaliptycznych oczach

kładąc cienie fugą na podłodze
w wybujałym świetle świec
w prostocie ruchów kanibali

myśl że trzeba odciąć
by żyć dalej