| Autor |
RE: KONKURS NA WIERSZ - LUTY (2010) |
sibi
Użytkownik
Postów: 24
Miejscowość: Tychy
Data rejestracji: 03.08.07 |
| Dodane dnia 03.02.2010 18:50 |
|
|
języki ognia
jeden list niknie
dotykają drugiego |
|
| Autor |
RE: KONKURS NA WIERSZ - LUTY (2010) |
Bożena
Użytkownik
Postów: 97
Miejscowość: Warszawa
Data rejestracji: 22.08.07 |
| Dodane dnia 03.02.2010 15:16 |
|
|
gniewu rozmowy ( fraszka żartobliwa )
głupiś, głupiś, wykrzyczała. mówił do niej, oszalałaś!
poszła w łąki kwiaty zbierać, a on - siano sponiewierać.
każdy, z gniewu w swoją stronę. we łzach oczy próżno toną,
lecz nie wróci, bo on winien! krzyczeć na nią nie powinien!
myślał o niej, głupia baba! czemu ona tak się stawia.
gdy miłości iskra tryśnie, babie zaraz ślub się przyśni.
- kocham. przecież nie blefuję! ona także mnie miłuje.
pójdę, kwiaty jej przyniosę, klęknę grzecznie i przeproszę.
niech jej będzie, moja strata. niech nie chmurzy dłużej lata.
przyszła ona - już skruszona. zmierza wprost w jego ramiona.
znów się iskrzą łąki w koło, słońce rozpromienia czoła,
tak z miłością zawsze było; jedni serio, drudzy siłą.
przez powiększone szkło, mam wszystko jak na dłoni
Edytowane przez Bożena dnia 03.02.2010 23:20 |
|
|
| Autor |
RE: KONKURS NA WIERSZ - LUTY (2010) |
stepowy
Użytkownik
Postów: 2
Miejscowość: Warszawa
Data rejestracji: 26.01.10 |
| Dodane dnia 03.02.2010 00:50 |
|
|
Nie trzeba.
Zostaw go!
Zaćpał!
Ja kiedyś też...
Stary się wściekł,
walnąłem go.
Odwalił się.
Też miałem
potrzebę miłości. |
|
|
| Autor |
RE: KONKURS NA WIERSZ - LUTY (2010) |
Ewel
Użytkownik
Postów: 2
Miejscowość: Gdańsk
Data rejestracji: 18.02.08 |
| Dodane dnia 03.02.2010 00:46 |
|
|
Jeszcze nigdy tak bardzo
nie wsłuchiwałaś się w życie
przedmiotów martwych. Spojrzenie,
rozbite na tysiąc kawałków, szuka.
Czekasz, może w końcu
zaskrzypi podłoga, ale nie -
nic się już nie wydarzy
dzisiejszego poranka.
Kawa będzie stygnąć, twoje
serce też dojdzie do ładu.
Wdech, wydech - to jedyne,
o czym musisz teraz pamiętać.
Ból zasnął we mnie już z cicha,
Jak dziecię krzykiem zmęczone;
Łzy na dno duszy kielicha
Spływają niepostrzeżone.
Adam Asnyk Ból zasnął |
|
|
| Autor |
RE: Mój książę |
Wierszopis
Użytkownik
Postów: 9
Miejscowość: Wrocław
Data rejestracji: 10.12.08 |
| Dodane dnia 02.02.2010 23:56 |
|
|
Chodzi lisek koło drogi.
Co weekend szkoła latania, pokazowe
wyuzdanie, upadki rzadko kończą
się miękko, nawet te w atłasową pościel,
cóż jednak robić kiedy to cholerne ziarenko
tak uwiera.
Ciemność i głusza, jak na zdjęciu z autografem
Belzebuba. Muchy tańczą na szkle, aseptyczna
biel zaciska powiek wyjałowionym paluchem,
prosektor zjada kanapkę z kiełbasą, szronem
osiadają na wąsach okruchy.
A nogi miała proste jak droga do piekła, panie
sędzio. Mówiła że jest pełnoletnia, zresztą one
tak zawsze. Ja się pytam, to po co ten skrawek
na biodrach i dekolt. Bardzo mi przykro, kto
by pomyślał - z tym makijażem była taka
delikatna.
Chodził lisek koło drogi. |
|
|
| Autor |
RE: KONKURS NA WIERSZ - LUTY (2010) |
Elżbieta Kowalska
Użytkownik
Postów: 19
Miejscowość: Łódź
Data rejestracji: 07.10.09 |
| Dodane dnia 02.02.2010 23:51 |
|
|
dla mnie tango
w purpurze mam na imię Carmen
i tango dla mnie
słyszysz dla mnie
nie dla niej chociaż cuchnie tobą
słowa też sczezły
potrzebny ci jest krzyż na drogę
masz go ode mnie
błogosławię
nie to nie łzy
coś ci się zdaje
potrafię lekko podnieść
głowę i pewnym krokiem
chociaż na szyi został oddech
i dotyk warg ciepły ulotny
kiedyś wybaczę
więc idź do diabła
było minęło
klamka zapadła
Eliza |
|
|
| Autor |
RE: KONKURS NA WIERSZ - LUTY (2010) |
elasamluk
Użytkownik
Postów: 3
Miejscowość: podlaskie
Data rejestracji: 16.03.07 |
| Dodane dnia 02.02.2010 21:14 |
|
|
niech wie
każesz witać nowe
cieszyć tym co mam
marzyć i czekać na kocham
bagatelą zwiesz piekło
wobec wieczności
zdejmę łagodną maskę
bunt rozjaśni twarz
zobaczysz człowieka
udane życie kontra udawane
zmieszczą cztery kąty
samotnia przeciw samotności z drzwiami
na oścież
policzkami na przemian
nie chcę świętości
stół jęknie pod pięścią
a ty
nie bądź zdziwiony
kokonem
z którego i bez ciebie wypełznę
|
|
|
| Autor |
RE: bez tytułu |
mikonada
Użytkownik
Postów: 2
Miejscowość: Lubcza
Data rejestracji: 21.01.10 |
| Dodane dnia 02.02.2010 20:56 |
|
|
A cóż to za urody lico piękności
Idzie znaleźć w lusterku wody przejrzystości?
Boskie dłonie jasne, a włosy kosmate
Drżące nogi, usta złote i oczy pstrokate.
Czemuż to piękno wszystkiem ozdobione
Trzyma ciągle rączki ubogo złożone?
Swego koleżkę bliskiego uznała niestety
Za największe w życiu duchowe zalety.
I siedziwszy cichutko w swej honoru ozdobie
Nie wiedzieć co począć, może pchnąć go ku sobie.
Nigdy lepiej! Mój królu w oddali lecz blisko
Ten grunt srogi, by było, lód, śnieg no i ślisko.
Tak minęło w rozmowach całe lata i wieki
Więc raz w kącie samotna swe przymknęła powieki
Rzekła: Ja głupiec! Ubogi, nic mi po tym nie będzie
Muszę uciec, ciągle jego ino widzę wszędzie.
Więc minęły i dalej w rozmowach te lata
Swe uczucia kochająca wysłała do kata.
Być jak dalej musiało, ano lepiej już było
I są kumple! Onej to nigdy się w życiu nie śniło.
- Ja szczęśliwa! Uciekło i przepadło to wreszcie
Wszyscy klaskujcie! Ze mną i z nim też się cieszcie.
Nic nie wiedział! I dobrze. Bo by wstyd mi było
Teraz razem?? Nigdy. Będzie dobrze żyło.
Wstała kiedyś dnia o ranku i matula wołała
Choby miała niby zaspać i do szkoły nie wstała.
Prosi: Chodźże ze mną na żałobę, sąsiady mię proszą
Toć strasznie tę stratę w sercu swoim znoszą.
Już i miała dziewczyna pisać: r przyjacielu!
Idę z mamą lecz wrócę i pójdziem do wielu!r1;
Lecz rodzona pogania bo czasu jest mało
To też matulkę od biegu aż serce bolało.
Poszły w siną daleką aż za Kościół ubogi
Gdy dziewucha ujrzała obraz dosyć srogi.
Samo ciemno przed oczy i to pudło nareszcie
Aniołowie po te ciało przyjdźta i pobierzcie.
Podeszły obie bliżej by też i zobaczyć
Cóż to za nieszczęście dałoby się znaczyć.
Gdy podeszła zdrętwienie ogarnęło jej ciało
Nawet dychać nie mogła, krew i zabolało.
Zobaczywszy tabliczkę w krwiołzach zalana
Obejrzała w swych myślach r11; to być postać kochana
Niemożliwe kalectwo wdało się w jej serducho
Życie dało się poczuć niewątpliwie za krucho.
Wrócił do domu wrak owej bez duszy
Nie mogąc za nic w świecie pojąć swych katuszy.
Dlaczego niby przyjaciel miałby ją zostawić
Chce się teraz to sobą z nicości udławić.
Lecz on list jej zostawił niewiadomo czemu
Chciał powiedzieć kobiecie jak to dawno temu
Zadłużony po uszy nie mógł egzystować
I swą miłość do niej na niczym budować.
Nie mogąc uwierzyć roztrzęsiona była
Po co też miłość głęboko swą kryła?
Ni wybaczyć sobie teraz ni żyć i normalnie
Wciąż siedziała na krześle przy oknie bezwładnie..
Tak się kończy miłości wszelkie te uznanie
Nie należy ukrywać swe wieczne kochanie
Doprowadzić to może do klęski odwiecznej
Co skutki się schodzą do śmierci bajecznej. |
|
|
| Autor |
RE: KONKURS MIESIĄCA |
lehwoj
Użytkownik
Postów: 7
Miejscowość: Kraków
Data rejestracji: 03.10.08 |
| Dodane dnia 02.02.2010 20:34 |
|
|
ELEKTRONICZNIE
Rozmawiam z tobą elektronicznie
na cztery ręce i dwie klawiatury
nasze słowa są krótkie
nasze myśli są krótsze od słów
To dobrze że jest Internet
nie musimy się wcale spotkać
żeby wystukać sobie kilka pustych słów
i... enter
Tak często otwieram przed tobą
moje animowane serce
rozpalam gorące emotikony
bez obaw przegrzania łączy
Łatwiej kłamać
patrząc sobie w monitor
zawsze mogę nacisnąć delete
żeby o tobie zapomnieć |
|
| Autor |
RE: Przepychanka |
konto usunięte 38
Użytkownik
Postów: 2
Data rejestracji: 18.09.07 |
| Dodane dnia 02.02.2010 19:19 |
|
|
Dokąd biegniesz nie patrząc
omijając wszystko co godne ciebie,
brniesz przez życie jak rój rozszalałych os
kąsając wszystko co napotkasz.
Zatrzymaj się, stracisz siebie, nie dasz rady
jak kwiat na pustyni bezustannie szukający wody,
jak drobina piasku
popychana przez fale szalejącego morza,
wciąż na brzegu.
Rozejrzyj się,
Istniejesz,
nie musisz błądzić
kąsany, popychany, nieznany.
Odetchnij, zbierz siły,
Chwyć ster w swoje ręce,
bądź sobą zauważony
i nie rań! |
|
|
| Autor |
KONKURS NA WIERSZ - LUTY (2010) |
Hista27
Użytkownik
Postów: 1
Miejscowość: Kartuzy
Data rejestracji: 04.12.09 |
| Dodane dnia 02.02.2010 18:14 |
|
|
WIECZNOŚĆ
Gdy widzę że ktoś kocha, wzrusza się me ciało,
Lecz czy na pewno one istniało ? ...
Jestem myślący, szlachetny i dumny
Obojętny, twardy, szorstki, rozumny...
Bo nie kochany i nie wspierany,
Tylko przez innych poniewierany.
Moim przekleństwem jest życie wieczne,
a większość ludzi uważa że szczęście,
że jestem, byłem i będę na ziemi,
że zawsze będę widział świat cieni,
lecz nie wiedzieli że życie w wieczności,
przynosi cierpienie, ból i przykrości...
Edytowane przez Hista27 dnia 02.02.2010 18:15 |
|
|
| Autor |
RE: KONKURS NA WIERSZ - LUTY (2010) |
Mozets
Użytkownik
Postów: 9
Miejscowość: Stalowa Wola
Data rejestracji: 29.04.08 |
| Dodane dnia 02.02.2010 17:32 |
|
|
Zazdrość
W pustym pociągu, w czerni nocy
śledzisz moje beztroskie kłamstwa
w moich oczach szukasz prawdy,
której nie znam
twój wzrok ostrzem gniewu i żalu
chce przeciąć nić moich pragnień
w szaleńczym tańcu zazdrości i dumy
nie chcesz uwierzyć
że tak łatwo odrzucam miłość
na którą nie zasłużyłem
M. Mozets
|
|
|
| Autor |
RE: KONKURS NA WIERSZ - LUTY (2010) |
emmaja
Użytkownik
Postów: 1
Miejscowość: gdańsk
Data rejestracji: 01.02.08 |
| Dodane dnia 02.02.2010 16:27 |
|
|
...
zamknąłeś drzwi
w odwecie
zamknęłam się w sobie
na trzecim piętrze
stanęła winda
mi r11; serce
|
|
|
| Autor |
RE: KONKURS NA WIERSZ - LUTY (2010) |
jazzu
Użytkownik
Postów: 4
Miejscowość: Poznań
Data rejestracji: 20.11.09 |
| Dodane dnia 02.02.2010 16:04 |
|
|
Piwniczna prawda
Widziałaś kiedyś chmurę poprzebijaną promieniami słońca?
Spójrz na usta ze śladami po zębach,
to skutek niecierpliwości wobec chęci doznań.
Sine wgniecenia poniżej bladoczerwonego łuku,
pozostawione przez marmurowe kafelki -
autodestrukcja wywołana pragnieniem pocałunku.
Spójrz na podłogę, widzisz moje oczy?
Jak pety - zdeptane i rozdarte,
zgaszone słonecznym blaskiem
samotnych poranków.
Proszę udziel mi rozgrzeszenia,
weź krzyż i przybij mnie do niego,
jak to robisz pozostawiając mnie
w bezgranicznej niełasce.
Błagam nie zamykaj prawdy w piwnicy,
zarośnie pleśnią, lecz nadal będzie krzyczeć.
Daj mi chociaż lampkę oliwną,
bym w knota zapachu znalazł ucieczkę.
Edytowane przez jazzu dnia 02.02.2010 16:06 |
|
|
| Autor |
RE: KONKURS NA WIERSZ - LUTY (2010) |
meandra
Użytkownik
Postów: 8
Miejscowość: Kraków
Data rejestracji: 29.12.09 |
| Dodane dnia 02.02.2010 15:58 |
|
|
Bezsennie
.
.
.
liście zwiastują przepływ kolejnej dekady.
pamiętasz te wieczory? listopady, grudnie
nie nadążały, kiedy wśród uśpionych ptaków
łapaliśmy rozmowy, tramwajowe szumy
Starowiślnej. zaczepnie zaglądałeś w oczy.
kieszeń wabiła moje, jak zawsze zziębnięte
dłonie, które głaskałeś w ukryciu przed światem.
między pomrukiwaniem ulic wyszeptałeś:
nic nie mów, zatrzymałbym tę chwilę na zawsze.
nie zatrzymałeś, nikną spacery nad Wisłą
plany wędrówek w góry, kontury teatrów,
wernisaże. zabrakło inwencji, przebłyskiem
czas akcentował swoje bezwzględne zamiary.
wiedziałam, że iluzja ma zapach bzu - zimą.
.
.
.
doprawione słońcem lepiej smakuje
Edytowane przez meandra dnia 10.02.2010 23:31 |
|
|
| Autor |
RE: KONKURS NA WIERSZ - LUTY (2010) |
inkunabuł
Użytkownik
Postów: 122
Data rejestracji: 25.10.08 |
| Dodane dnia 02.02.2010 15:09 |
|
|
Ojciec marnotrawny
stoisz w drzwiach. trzymasz fason i pion
już tylko na słowo honoru. masz tę samą twarz
pomiętą wczorajszą jak ścierwo gazety.
oczami zaszczutego psa znów tresujesz
matkę. w odruchu warunkowym przybiega
z gorącym rosołem. przynosi świeże skarpety.
patrzę z niesmakiem jak daje się nabrac'
na wszystkie stare sztuczki. a ty jak cyrkowiec
żonglujesz jej wzruszeniem. stajesz na głowie.
jest jeszcze ktoś w naszych czterech ścianach.
on otwiera mi ramiona na twój obły cień.
uzbraja mnie w cierpliwośc'
po zaciśnięte zęby.
iskra jest początkiem /absolutem -ogień(...)
Edytowane przez inkunabuł dnia 02.02.2010 23:46 |
|
|
| Autor |
RE: ojczyzna |
Jacom Jacam
Użytkownik
Postów: 20
Miejscowość: Warszawa
Data rejestracji: 21.03.07 |
| Dodane dnia 02.02.2010 14:54 |
|
|
nauczyciele historii
łączą miłość ze śmiercią
kochali polegli tylko
pomordowani kochali
kochali zagruzowani i uduszeni
żywi miłości nie przysłużyli
bo ręce zostały do pracy
w bezsilnym gniewie zaciśnięte
na łopatach kilofach i sztandarach
ich dłonie pomniki wzniosły
ukochanym |
|
|
| Autor |
RE: KONKURS NA WIERSZ LUTY 2010 |
Beatricze
Użytkownik
Postów: 1
Miejscowość: Kraków
Data rejestracji: 12.01.10 |
| Dodane dnia 02.02.2010 13:46 |
|
|
"Zimowo"
Blask ulicznych latarni opada miękko
na biel pokrywającą chodniki
delikatnie rozprasza mrok
zimowego wieczoru,
a wiatr na konarach drzew
rozwiesza tęskne nuty
swojej szumiącej melodii.
W oknach zapalają się światła
ludzie opatuleni
w szale i czapki
przemykają szybko
z chodników do drzwi
szukając ciepła.
Ciepło domu
ogrzanego miłością
budzi do życia
przemarznięte kości
światła w oknach powoli gasną.
Za oknem noc
rozkłada czarne skrzydła.
A ona z twarzą przy szybie
na której mróz maluje wzory
czeka
rozgrzebując wspomnienia
czeka
aż ktoś ogrzeje
jej tęskniące serce.
Edytowane przez Beatricze dnia 02.02.2010 13:47 |
|
|
| Autor |
RE: KONKURS NA WIERSZ LUTY 2010 |
kwiatuszek
Użytkownik
Postów: 6
Miejscowość: Kalety
Data rejestracji: 04.01.09 |
| Dodane dnia 02.02.2010 13:26 |
|
|
ZIMA
Zimą pragnę Cię jeszcze bardziej.
Ciało me śniegiem wystudzone.
Pióro zamarzło, nie chce pisać do Ciebie.
Szukam Cię w zaspie śnieżnej od rana,
Stoję przy oknie, spoglądam na biały świat.
Z zimna już nie wiem.
Ile na Ciebie czekam już lat.
Włosy czas przyprószył nie spodziewanie.
Drogowcy codziennie wywożą mój śnieg.
Zaspy zrobione z moich marzeń.
Czasem me serce krzyczy nie,nie zabierajcie!!
Lecz oni tego nie słyszą. |
|
| Autor |
RE: KONKURS NA WIERSZ - LUTY (2010) |
kate prozac
Użytkownik
Postów: 2
Miejscowość: radom
Data rejestracji: 13.01.10 |
| Dodane dnia 02.02.2010 11:28 |
|
|
ostatnia komunia
miał dużo do powiedzenia
będę tęsknić
poszedł pomodlić się o spokój w mojej głowie
i mniej niezobowiązujące stosunki
racz jej dać panie
zły uwolnij tę małą myszkę z klatki
z bestiami, które wyhodowała sobie
na potrzebę smutnych wierszy
chuliganów, morderców i kazirodcze zabawy
odpuść jej
zwymiotowałam chleb i wino
bo nie przyniosły cudownego rozmnożenia
sympatii rozmrożenia tej kłującej grudki
jałowego pustkowia w twoim sandale
wiecznego wędrowca
nie mam już z tobą o czym myśleć
choćbym nawet zmyła z siebie brud
aż do zaniku skóry będę tylko ubytkiem
w twoim idealnym uśmiechu
czasem miła,częściej nie |
|
|
v6.01.7 © 2003-2005
![[www.pajacyk.pl]](/fusion/images/pajacyk.gif)