Niósł na barana szczęście,
przyszłość ubraną dziś w suknię koloru ekri
zmaltretowaną weselnym szaleństwem po świt.

Drogą pod górę upstrzoną brokatem jaskrów
podążali wolno w kierunku kapliczki
na szczyt, bliżej Boga i zasięgu.

Szeptali obietnice niczym różaniec, w kółko
zapewniali się, że już zawsze... że już nigdy...
Planowali gdzie postawią kufer, zaparkują łóżko,
pili szampana we dwoje wtuleni w marzenia.

Zapach łąki koił zmęczenie,
śpiew ptaków pieczętował przysięgi
od dziś na całe życie
wspólny dom i drzewo i syn,
wyzwania w obliczu wschodzącego
razem.

Uli i Pawłowi 17.05.2008r